Er zijn nog niet veel meldingen van reparaties.
Dit is toch altijd wel een onderdeel geweest van de techniek meeting?
Jazeker, maar er zijn de laatste jaren wel wat verschuivingen geweest wat dat betreft; althans, zo heb ik het ervaren. In de eerste plaats zijn er minder reparateurs dan vroeger. De reparateurs die overgebleven zijn zitten meestal ook tot over hun nek in de reparaties. Omdat reparaties vaak meer tijd in beslag nemen dan je aanvankelijk verwacht (en soms lukken ze gewoon niet door gebrek aan tijd en onderdelen), gaat een aantal decks vaak weer, zonder dat er naar gekeken is, mee terug naar huis. Ik weet dat vooral Dik meestal volgepropt zit met reparaties. Nadeel daarvan is dat je verder geen flauw benul hebt wat er verder nog in de Stolp gebeurt. Omdat het voor mij de laatste jaren vaak niet duidelijk was of ik in het weekend van de meeting de kinderen had, heb ik mij ook niet heel vroeg aangemeld voor de meetings. Nu mijn ex-vrouw overleden is en de kinderen hier wonen heb ik ze gewoon altijd en is het makkelijker om een bezoek aan de meeting in te plannen. Doordat ik mij laat aanmeldde, waren er ook niet zoveel reparatieverzoeken als eerst. Ergens ben ik daar wel blij mee want ik vind het ook wel leuk om op die dag met andere bezoekers te ouwehoeren in plaats van als een soort kluizenaar achter je reparaties gedoken te zitten en verder niemand te spreken. Maar gesprekken, hoe gezellig soms ook, leiden ook af van je reparatiewerk en voor je het weet is de dag voorbij en zit je aan tafel bij Abu Simbel. Verder, en dat beschouw ik dan maar als een ouderdomskwaal, heb ik de laatste tijd wat meer moeite om mij op reparaties te concentreren als er rumoer om mij heen is (en je kunt moeilijk verwachten dat de rest in de Stolp zijn mond houdt). Dat blijkt wel uit het feit dat ik op de laatste meeting mijn eigen GX-270D-SS, waar één kanaal het niet van deed, had meegenomen om te fixen. Ik heb daar een paar uur naar zitten kijken en meten en de zaak zitten uitvogelen (o.a. met dank aan Oscar) maar we kwamen er niet uit, vooral omdat het op gegeven moment tijd was om op te gaan ruimen. Vervolgens kwam ik er thuis na een half uurtje achter dat het gewoon een los draadje was dat mij op de meeting niet was opgevallen. De slechte, op zo'n 3,5 á 4 m. hoog hangende, verlichting in de Stolp zorgt er ook voor dat de belichting op je werkstuk niet ideaal is en vaak zit je in je eigen schaduw te werken. Thuis heb ik een vloerstaande lamp die je gewoon kunt verplaatsen en goed en dicht op je werkstuk kunt richten. Nogmaals, dat ligt waarschijnlijk meer aan mijn ogen dan aan de Stolp want in de jaren daarvoor ging het gewoon een stuk beter. Verder hebben we in de afgelopen 10 jaar of zo de meeste basisreparaties wel gedaan. Een 630 of zo kan iedereen tegenwoordig wel fixen, desnoods met advies op afstand. Bij een wat complexere reparatie is het altijd maar de vraag of je er uit komt. Als dat thuis niet lukt dan schuif ik het apparaat een paar dagen of paar weken aan de kant om er vervolgens met een frisse blik weer naar te kijken. Op een meeting kan dat natuurlijk niet omdat die maar één dag is. Het aantal reparaties dat daarom op zo'n meetingdag slaagt is niet meer zo groot als voorheen en dat is, voor mij althans, best frustrerend. Alhoewel ik het repareren en sleutelen nog steeds erg leuk vindt om te doen (en wat mij betreft is dit ook de essentie van een meeting) is het buiten de deur steeds minder effectief aan het worden. Ik zeg hiermee niet dat de reparatiemeetings hun doel onderhand voorbij geschoten zijn maar
voor mij werkt het gewoon niet meer zoals vroeger. Daar kan verder niemand iets aan doen maar jammer is het wel.
Topic: Gaan we nog sleutelen op deze meeting? (gelezen 47132 keer)
